Dit jaar voor de 61ste keer kerst, ongeveer de 49ste keer met Weltschmerz. Nog altijd is het overal oorlog en of het nu ver van mijn bed of wat dichterbij is; mensen zijn kleinzielig, kortzichtig, wreed en egoïstisch. Minstens de helft van de mensheid deugt niet. Het goede in de mens wat tijdens kerst bezongen wordt valt volkomen in het niet bij alle ellende. Kort door de bocht, maar dat heb je met Weltschmerz.
De vraag rijst of ik er iets aan kan doen en het antwoord is simpel: ja en nee. Het is alleen zeer de vraag of de rest van de mensheid blij zal zijn met het reduceren van de wereldbevolking tot 4 miljard en het is zoveel werk.
